Designstudijo
  • Designstudijo
  • Wie ik ben
  • Wat ik doe
    • Interieur
    • Grafisch
    • Vrij werk
    • Blog
  • Waar ik zit

"LIFE IS A BOOK; WE FILL THE PAGES."


DROOMBAANVERHAAL

4/19/2017

0 Reacties

 
​Lizzy van Hijkoop schrijft 'droombaanverhalen', waarvoor ze vrouwen die haar inspireren of waar ze nieuwsgierig naar is interviewt. Zoals ze zelf zegt: "Ik ontmoet ineens allemaal leuke vrouwen met een mooi verhaal en daar word ik ook erg blij van!" Ook mijn verhaal is te lezen op haar website, dankjewel Lizzy! 

"Met haar creatieve bedrijf Designstudijo, waarbij zelfs de laatste letters staan voor haar naam, is Imke Jacobs (26) een wereld ingerold die ze volop aan het ontdekken is. Deze harde werker met een zachte G, zoals ze zichzelf omschrijft, geniet van het ondernemen en is druk bezig met een carrière binnen de wereld van interieur- en grafisch ontwerp.

Na een opleiding interior design & styling aan de Jan des Bouvrie Academie in Deventer, was Imke wel een beetje klaar met interieurontwerp en alles wat daarmee te maken had. Wel wilde ze creatief bezig blijven en een studie grafisch ontwerp leek haar daarom wel wat. Echter, vanwege alle financiële rompslomp en regelingen via DUO, strandde dit idee.

Imke besloot ‘gewoon’ te gaan solliciteren op grafische functies. “Een diploma zegt immers alleen wat je gedaan hebt, niet wat je kunt, toch? Ik hield mij bewust van de domme en deed net alsof er geen verschil zat tussen interieurontwerp en grafisch ontwerp.” Maar dat bleek flink tegen te vallen, want naast het gebrek aan grafische diploma’s, had Imke ook geen portfolio op dat gebied. “Uiteindelijk kreeg ik een half jaar na mijn afstuderen toch de kans om als creatief grafisch conceptdenker voor een communicatiebureau in Nijmegen te gaan werken. Helaas ging het hier wel om een startersbeurs. Dit houdt in dat je een half jaar lang 4 dagen per week werkt voor een minimale vergoeding, die de gemeente voor je betaalt. Maar: ik kon wel mooi ervaring opdoen!”

CREATIEVE ZZP
​Imke had eigenlijk nog nooit gedacht aan zelfstandig ondernemerschap. Sterker nog, ze was waarschijnlijk degene die het hardst schreeuwde: ‘ondernemen, nooit!’. Echter, toen de kans zich aandiende, was de keuze relatief snel gemaakt. “Mijn startersbeurscontract zou binnen enkele weken aflopen en als ik niet akkoord zou gaan met het voorstel van mijn baas dat hij mij als zelfstandige zou inhuren, zou ik waarschijnlijk weer op straat staan zonder werk. En ik had totaal geen zin om het hele sollicitatieproces opnieuw in te stappen. Ik besloot toen, na een tijdje wikken en wegen, de gok maar te nemen.  Zoals mijn vader het toentertijd zo mooi verwoordde:


​"Spring altijd in het diepe, het ondiepe doet namelijk zeer"


​Al vrij snel merkte Imke dat ze de juiste stap had genomen. Via het communicatiebureau kon ze één van de opdrachtgevers van daar overnemen. Dit gaf haar rust om de rest ‘op zijn beloop te laten’. “Natuurlijk houd ik zelf altijd mijn ogen en oren open om potentiële opdrachtgevers binnen te kunnen hengelen, maar gelukkig doet mijn netwerk dat ook. De meeste opdrachten die ik tot nu toe heb mogen doen, heb ik via social media of ‘via via’ binnengehaald. Wat me de laatste tijd wel steeds meer tegen begon te staan, is het feit dat ik vrijwel iedere dag alleen thuis zat te werken. Ik ben een enorm sociaal dier en ik had nu dagenlang niemand om mee te sparren of te kletsen. Dat vind ik wel een nadeel van zzp’er zijn. Om af en toe even lekker tussen de mensen te kunnen zijn, ben ik eind maart parttime aan de slag gegaan bij een interieurketen van Deense komaf.”

DROOMBAAN
Toch weet Imke zeker dat ze haar droombaan heeft gevonden. “De vrijheid om te kiezen voor en met wie je werkt, waar en wanneer je wilt, vind ik geweldig. Daarnaast haal ik enorm veel plezier uit ‘mensen’, in de breedste zin van het woord. Waar ik de ene dag bezig kan zijn met een logo ontwerp voor een psychosociaal therapeut, zit ik de volgende dag achter mijn laptop om de lay-out van een flyer voor een opticien te verzorgen. Ik vind het heerlijk om al die mensen en wensen te leren kennen en daar iets creatiefs mee te doen. Datzelfde geldt voor netwerken: hoe fantastisch is het om te horen waar anderen blij van worden, hoe zij met passie vertellen over hun vak en er (als kers op de taart) af en toe ook nog een hele leuke samenwerking in verscholen ligt?”

TIPS VAN IMKE
Geloof in jezelf, dan geloven anderen jou ook! “Klinkt heel simpel, is het natuurlijk niet. Maar iedere keer dat ik zaken los durf te laten en geloof in een goede afloop, iedere keer wanneer ik ergens tegenop zie en ik de stap toch durf te nemen, komt het uiteindelijk ook wel goed.”
‘Gewoon gaan doen! “Dit is natuurlijk veel gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar met een beetje uitleg is het misschien toch waardevoller dan het lijkt. Natuurlijk is het niet heel verstandig om als een kip zonder kop naar de Kamer van Koophandel te gaan, je in te schrijven en vervolgens te wachten tot je bedrijf een succesverhaal wordt, want zo werkt het helaas niet. Maar begin met een eerste stap en je rolt vanzelf in de volgende stap.”
Door zelf dingen uit te proberen, ervaar je vanzelf of ze bij je passen of niet. “Of het nu gaat om de keuze van een opleiding, een wereldreis of het opzetten van een eigen bedrijf. Als de stap te groot lijkt, werk dan van klein naar groot, groter, grootst. Loop een aantal dagen mee bij de opleiding die je interessant lijkt, begin met een rondreis door Europa of een verre reis van ‘slechts’ een maand of houd je, naast je oude vertrouwde baan, parttime bezig met het opzetten van je eigen bedrijf. Niet geschoten, altijd mis, toch?”
Creëer een goede mix tussen hoofd en hart. “Ik ben een denker en zodra mijn hoofd mij vertelt dat iets misschien niet de verstandigste optie zou kunnen zijn, is de kans al minimaal dat ik het wel ga doen – ook al kriebelt mijn hele lijf van enthousiasme. De laatste jaren heb ik echter een aantal inspirerende mensen ontmoet, die me leren meer naar mijn lijf, mijn hart en mijn onderbuikgevoel te luisteren. En dat levert weer mooie, nieuwe ervaringen op, zowel zakelijk als privé..!”
0 Reacties

SØSTRENE GRENE

3/2/2017

0 Reacties

 
Foto
​Wie had dat gedacht..? Een aantal jaren geleden hadden we tijdens mijn opleiding een ondernemerschapsmodule en als er iemand was die toentertijd het hardst riep 'niets voor mij, dat ondernemerschap!' dan was ik dat. Inmiddels ben ik ruim 1,5 jaar serieus aan het ondernemen en ik vind het heerlijk! Ik kan mijn eigen tijd indelen, heb geen baas die mijn manier van werken bepaalt, kan af en toe eens lekker een dagje vrij nemen om een beurs of netwerkborrel te bezoeken of - tja, sorry, ook dat gebeurt - te shoppen. Ik werk waar, wanneer en met wie ik wil. En met name dat laatste bleek de laatste maanden toch steeds meer 'een dingetje' te worden...

Afgelopen oktober ben ik verhuisd van mijn oude, vertrouwde stekkie bij mijn ouders in Baarlo naar Maarsbergen, een klein dorpje op de Utrechtse Heuvelrug. Waar ik bij mijn ouders relatief weinig alleen thuis was, is dat nu wel anders. Op mijn ene wekelijkse werkdag in Beuningen (bij een vaste opdrachtgever) na, werk ik dus iedere dag in mijn upje vanuit huis. En ik kan je vertellen: na een tijdje gaat dat toch wel vervelen. Geen 'gezondheid' wanneer je niest, geen 'wil je nog een kopje thee?', geen spannende verhalen over het weekend. Zelfs het gevloek van collega's wanneer die *&$#@ computer het weer niet doet; zelfs dat ga je missen! 

Een kleine maand geleden realiseerde ik me dat dit niet vanzelf zou gaan veranderen. Ik besloot dat het tijd was voor actie! Ik startte mijn zoektocht met het uitpluizen van social media om een geschikte externe werkplek te vinden. Van alles kwam ik tegen, van gedeelde kantoorruimtes tot betaalde flexwerkplekken. Maar nergens werd ik echt enthousiast van. Ik bleef maar door zoeken in de hoop dat enthousiasme ergens anders te vinden - tot ik een oud-klasgenootje sprak, ook werkzaam als zelfstandig interieurontwerpster. Ken je dat 'gloeilamp-boven-je-hoofd-gevoel'? *pling!*

​Zij vertelde dat ze op zoek was gegaan naar een parttime baan naast haar eigen werkzaamheden, omdat ze het enorm vervelend vond zo veel in haar eentje te werken. Zij zette me aan het denken: waarom ook niet? Als ik een parttime baan kon vinden in mijn vakgebied, zou ik 2 vliegen in 1 klap slaan. Meer contact met mensen, niet dag in dag uit achter mijn laptopje zitten en wat extra inkomsten; ik besloot het eens een kans te geven. Per toeval kwam ik een vacature tegen waarin gevraagd werd om winkelmedewerkers bij een nieuw te openen filiaal van Søstrene Grene in Amersfoort, waar ik (shame on me) nog nooit eerder van had gehoord. Ik besloot de naam eens te Googlen en kwam bij de volgende informatie uit: 

"EEN WERELD WAARIN ZELFS DE KLEINSTE DINGEN HEEL WONDERBAARLIJK KUNNEN WORDEN. In 1973 begon het verrassende avontuur van Søstrene Grene in Aarhus, Denemarken. Het verhaal gaat over de twee al wat oudere gezusters Grene, Anna en Clara, die met passie kleine lichtpuntjes in het dagelijkse leven creëren. Anna en Clara vinden in zelfs de kleinste dingen schoonheid en vreugde en dat enthousiasme willen ze graag met anderen delen. Daarom zijn ze een winkelketen begonnen met een heel bijzondere sfeer. Het moet zijn alsof je in een oase terechtkomt voor een korte onderbreking van het drukke leven van alledag. Op die manier proberen de gezusters een achtergrond te creëren voor wonderbaarlijke belevenissen en aangename uurtjes. Belevenissen die mensen uitdagen om hun fantasie uit te leven en op onderzoek uit te gaan. Zoals Anna vaak zegt: “met een nieuwsgierige en creatieve geest kunnen zelfs de kleinste dingen heel wonderbaarlijk worden”. De gezusters ontwikkelen met veel passie nieuwe designs op het gebied van onder meer woninginrichting, kantoorartikelen, cadeauverpakkingen, hobby’s, koken en speelgoed voor de kleintjes. De winkels ontvangen iedere week een groot aantal nieuwe artikelen, waarvan er veel slechts gedurende een korte periode worden verkocht. Verandering doet goed, zoals Clara zegt, hoewel er ook wel producten tot het vaste assortiment behoren."

Foto
​Om een lang verhaal kort te maken; ik besloot te solliciteren, mocht op gesprek komen en wist binnen een week dat ik aangenomen was. Wauw, wat gaaf! Vanaf medio maart ben ik dus zo nu en dan bij Søstrene Grene, Utrechtsestraat 49, in Amersfoort vinden. Kom je ook eens langs? 
0 Reacties

(A)SOCIALE MEDIA

9/27/2016

0 Reacties

 
Social media zijn volledig geïntegreerd in mijn leven als 25-jarige. De mogelijkheden zijn eindeloos. Ik kan de bezigheden van oud-klasgenoten volgen, die verspreid over heel Nederland (of eigenlijk zelfs Europa) wonen. Ik word door bekenden en onbekenden uitgenodigd voor fantastische evenementen, waar ik voorheen nog nooit van had gehoord. Die ene website met overheerlijke recepten of maatwerk meubilair die ik ECHT niet moest vergeten, verdween voorheen altijd in mijn 'favorietenmapje' en was vervolgens onvindbaar tussen al die andere websites die ik ECHT niet moest vergeten. Nu volg ik hun Facebook-, LinkedIn- of Instagrampagina en krijg ik updates vanzelf te zien. En tot slot: zelfs een enorme bulk aan opdrachtgevers komt via social media bij mij terecht of omgekeerd. Beter kan niet toch? 

Nu kennen we allemaal de grote keerzijdes van die social media wel: zaken als digitaal pesten en privacy issues, maar ook het alom bekende 'daar zit iedereen dan tijdens een feestje zijn Facebooktijdlijn door te scrollen'. A-so-ciaal! Voor mij persoonlijk geldt, dat mijn telefoon vrijwel altijd in mijn tas verdwijnt tijdens zulke feestjes. Dan zijn mijn vrienden, familie en ik zelf de sociale mediums. Kletsen we heerlijk bij - over die hilarische foto die we al lang op Instagram voorbij hebben zien komen? Roddelen we over nieuwe relaties binnen ons dorp - die gisteren Facebook official zijn geworden. Laten we elkaar filmpjes zien van onze zonnige vakantieoorden - waarvoor dan toch die telefoon weer uit de tas wordt gehaald? 

Stiekem krijgen/nemen social media dus een steeds grotere rol in ons leven & ja, als 25-jarige ben ik niet anders gewend, weet ik niet beter. Maar de laatste dagen lijkt dit thema steeds terug te komen in mijn onderbewustzijn en ben ik me af gaan vragen of we niet een beetje doorslaan met z'n allen. 

Zo had ik laatst een bowlingavond met vriendinnen; zonder telefoons! Een van hen gaat binnenkort trouwen. Ze vertelde dat ze laatst een uitnodiging had gekregen voor een andere bruiloft, waarop vriendelijk doch dringend benoemd werd dat het bruidspaar het op prijs zou stellen zelf de eerste te zijn die foto's online zou plaatsen van deze bijzondere dag. Hadden zij dat niet ook even moeten vermelden op hun uitnodiging...? Juist, idioot eigenlijk toch? Ik begon zelfs te twijfelen, had ik me daar laatst niet ook schuldig aan gemaakt? Had ik de bruid en bruidegom toestemming gevraagd om een selfie met de bruid te posten? Eigenlijk had ik überhaupt het recht niet om die toestemming te vragen, die eer was gewoon aan hen. Imke, shame on you! 

Een ander mooi voorbeeld: evenementen. Vandaag is de VT wonen & design beurs in Amsterdam geopend, een evenement wat ik jaarlijks bezoek om op de hoogte te blijven van trends op mijn vakgebied, inspiratie op te doen, nieuwe merken te leren kennen enzovoorts. Omdat ik dit jaar samen met een vriendin ga die fulltime werkt, zal ik zaterdag pas afreizen naar de RAI. Maar is het tegen die tijd eigenlijk nog nodig? Omdat ik verschillende merken, bedrijven of personen volg die er present zullen zijn, heb ik nu al (1,5 uur na openingstijd) talloze foto's en filmpjes voorbij zien komen op de (a)sociale media. Ok, ja, ik vind het gezellig om een dagje op stap te zijn met een vriendin die ik al tijden niet meer gesproken heb, maar echt verrast door de beurs zal ik niet meer zijn zaterdag. "Oh ja, een foto van die supergave lamp zag ik al bij merk A op Facebook." "Inderdaad, de maker van die bank vertelde het al tijdens een interview wat ik op LinkedIn voorbij zag komen." Ook hier, I'll admit, guilty vorig jaar.  

Dat wij mensen vrijwel allemaal van sensatie en nieuws houden, was mij al lang duidelijk. Door de opkomst van social media is de wereld één groot dorp geworden (dank je Leon voor deze metafoor). Of er nu iets gebeurt bij de buurvrouw van nummer 10, in Boerenhol (Zeeland), Sexbierum (Friesland), Hongerige Wolf (Groningen) of aan de andere kant van deze aardbol, we willen het allemaal volgen en kunnen dat nu ook. Echter, de laatste dagen vraag ik me dus steeds meer af in hoeverre ik het allemaal nog wil weten. Social media uit mijn leven verbannen? Tja, dilemma: je hebt de inleiding van mijn blog gelezen...
0 Reacties

KLEINE MEISJES WORDEN GROOT...

2/24/2016

0 Reacties

 
Ik bekijk de flyer die zojuist zijn weg door de brievenbus heeft gevonden: 'Opening kapsalon Anoli, 27 februari 2016. U bent van harte uitgenodigd!' Toevallig heb ik enkele weken geleden via via al gehoord dat een oud-klasgenootje van me haar eigen kapsalon in ons dorp zal gaan openen en ik voel een soort plaatsvervangende trots...

Een klein jaar geleden begon Designstudijo haar eerste vormen aan te nemen door een echte, officiële, formele inschrijving bij de Kamer van Koophandel. Echt, officieel, formeel: een behoorlijke stap voor mij, want wat als ik spijt zou krijgen van deze beslissing..? Ik wil niet zeggen dat dit de beste beslissing van mijn leven is geweest, want gelukkig staan er een heleboel beslissingen op gelijke voet met eerder genoemde. Wel kan ik zeggen dat ze tot de top 10 behoort, want wat heb ik in dat jaar al veel gave, mooie en uitdagende dingen mogen doen. Interieurs nieuw leven inblazen, mensen op weg helpen met de huisstijl van hun eigen onderneming, nieuwe mensen ontmoeten en, misschien nog wel het mooist, van elkaar leren. Een fantastische afwisseling, iedere dag is anders!

Zoals ik op deze website al ergens beschrijf: "Designstudijo Imke Jacobs Ontwerp is opgezet vanuit een passie om mooie dingen te maken." Klinkt cliché? Is het ook. Klinkt alsof dit voor iedereen geldt? Helaas; wat mij verbaast, is dat veel mensen dit cliché niet kunnen beamen. Hoeveel mensen van mijn leeftijd werken omdat het 'moet', niet omdat ze hun zogenaamde passie hebben gevonden? Hoeveel mensen werken er, omdat we nou eenmaal belasting moeten betalen en een zorgverzekering in Nederland verplicht is? Hoeveel mensen werken er, omdat we allemaal graag wat van de wereld willen zien & dat zonder geld toch een vrij lastig opgave is? Hoeveel mensen vergeten te doen wat ze leuk vinden?

Binnenkort word ik 25 jaar en voor de oudere lezers onder jullie is dat wellicht een leeftijd waar jullie met weemoed naar terug kijken. Wanneer ik echter zelf terug kijk op die 25 jaar en bedenk dat het hier om zo'n 300 maanden, 9125 dagen, 219.000 uren of 13.140.000 minuten gaat, schrikkeldagen voor het gemak even daargelaten, besef ik me dat er in deze periode toch al een heleboel veranderd is. De tijd vliegt! Getallen maken al snel indruk, niet waar?

Ik ben natuurlijk niet de enige die een ontwikkeling heeft doorgemaakt in die 25 jaar. Iedereen ontwikkelt zich vanaf zijn geboorte op zijn eigen manier, maar een bepaalde lijn is voor de gemiddelde Nederlander wel al vooraf uitgestippeld: van poepluier tot zindelijkheid, van peuteropvang naar kleuterklas en van basisonderwijs naar onderwijs 'op niveau'. Stukje bij beetje wordt jouw 'passie' onderzocht: ben je een cijfertjesfreak of heb je een talenknobbel? Hou je van feiten en absolutie of ontdek je liever jouw creativiteit, het onbekende? Vanaf dat moment zijn we allemaal, al dan niet bewust, bezig met het ontdekken van onze passie. 

Nu ik bijna 25 ben, zie ik leeftijdgenoten steeds vaker bewuste keuzes maken op basis van wat hen drijft, wie ze willen zijn, wat ze belangrijk vinden en (ook niet geheel onbelangrijk) wat hen een goed gevoel geeft. De een richt een eigen kapsalon op, de ander een massage- en schoonheidssalon. Gisteravond nog zag ik op Facebook een bericht voorbij komen over een professioneel uitgegeven prentenboek van een oud-klasgenoot. 

Hoe fantastisch is het om te zien dat kleine meisjes groot worden en dat het clichéwoord passie toch echt nog wel betekenis heeft? 

0 Reacties

Het licht ontnomen

11/15/2015

0 Reacties

 
Ik voel de warmte, zie het licht, 
van de plek waar ik een thuis heb gesticht. 
Het donker sluit ik buiten, de gordijnen doe ik dicht, 
maar toch houdt het me bezig, dat ene duistere bericht.

Een groep mensen werd het licht ontnomen, 
Weg toekomstplannen, weg grootse dromen. 

Parijs bleek doelwit voor vreselijke daden te zijn,
honderden mensen lijden nu onnodig pijn. 
Met welke goede bedoelingen is deze grootheidswaanzin in lijn?
Als mens zijn wij in dit universum allemaal even klein. 

Een groep mensen werd het licht ontnomen, 
Weg toekomstplannen, weg grootse dromen.

Buiten wordt het donker, iedere dag weer,
Toch doet het me vandaag ineens zeer. 
De duisternis daalt langzaam over de hele wereld neer,
Gisteren was het Parijs, maar het gebeurt overal, keer op keer...

Een groep mensen werd het licht ontnomen, 
Weg toekomstplannen, weg grootse dromen.

Een groep mensen werd het licht ontnomen,
Onderlinge haat en nijd lijken steeds meer tot uiting te komen.
Weg toekomstplannen, weg grootse dromen?
De daders hebben ons toch niet alles afgenomen? 
Laten we voor het licht op deze wereld opkomen,
Als we dat licht toch eens door ieders aderen konden laten stromen…

​
0 Reacties

DE KLEUR VAN 2016: OKERGOUD

11/5/2015

0 Reacties

 
Foto
Ik hoor het mijn vriend nog op een gniffelende manier zeggen: “Okergoud?! Dat wordt helemaal jouw feestje dus!”
​
Geel is niet helemaal mijn kleur nee. Ooit heb ik letterlijk deze woorden uitgesproken in het bijzijn van mijn schoonfamilie en dat bleek een inkoppertje voor regelmatige plagerijen. Wanneer er een keuze gemaakt dient te worden in kleur, of het nu gaat om een loungebank of een skibroek, wordt geprobeerd mij dit item in het geel aan te smeren.

Toen ik dus hoorde dat de nieuwe kleurtrend voor 2016 okergoud zou zijn, voelde ik de bui al hangen. Als styliste kan ik er niet meer omheen: tijd om me over die afkeer heen te gaan zetten!

Na het oranjekleurige koper is het nu tijd voor iets nieuws. Okergoud, waarin geel als felle kleur die de aandacht trekt verwerkt is en goud de chique touch moet zien te verwezenlijken. AkzoNobel, moederbedrijf van Flexa, brengt ieder jaar het trendboek Colour Futures uit. De trendkleur voor het eerstvolgende nieuwe jaar komt niet zomaar uit de lucht vallen, maar is gebaseerd op een grotere gedachte. Voor 2016 is dat het thema ‘Looking both ways’.

Foto
Foto

​Ook in interieurs zullen we dus te maken krijgen met contrasten en dualiteit. Probeer je huis eens te stylen met minder voor de hand liggende kleur- en materiaalcombinaties, zoals okergoud met pasteltinten of koele kleuren als groen en blauw. Of kies voor ruwe, (ogenschijnlijk) minder chique materialen, die samen met okergoud een verrassend effect teweeg zullen brengen.

Kun je niet wachten om aan de slag te gaan? Wil jij je meubels of muren met een likje verf een trendy metamorfose geven? Sinds 1 oktober is de kleur okergoud te verkrijgen in verschillende bouwmarkten onder het merk Flexa.

Bron afbeeldingen: www.interieurinspiratie.nl, www.designwonen.nl en www.housetohome.co.uk
Blog geschreven voor De Woonindustrie.
0 Reacties

STRANDWANDELING

8/25/2015

0 Reacties

 
Een mooie zomerdag,
De zon die nog schijnt.
Ik maak een wandeling aan zee,
Net voordat de zon verdwijnt.

Ik loop door de duinen,
De wind waait door mijn haar.
Diep verzonken in gedachten,
Helemaal alleen loop ik daar.

De immense stilte,
Ik word er zó rustig van.
Het geluid van de golven en de wind,
Dat is alles wat je horen kan.

Mijn gedachten zet ik even opzij,
En als ik rustig ben loop ik weer terug.
Door de duinen naar de drukke stad,
Waar het leven weer verder gaat met een zucht.
0 Reacties

SMS

8/25/2015

0 Reacties

 
Ik krijg een SMS van jou,
Die ik niet helemaal vertrouw.
Ik open hem en lees wat je hebt gestuurd,
Krijg het gevoel dat wat we hebben niet lang meer duurt.
Ik stuur je een SMS terug en vraag wat je bedoelt,
Of mijn gevoel klopt en je niets meer voor me voelt.
Ik krijg van jou een SMS terug,
En lees ook deze weer heel vlug.
Mijn maag trekt samen en ik begin te zweten,
Dit is precies wat ik eigenlijk niet wilde weten.
Jij stuurt dat je inderdaad niets meer voelt voor mij,
En de woorden: “Nu ben je weer helemaal vrij.”
“Maar dat wil ik helemaal niet zijn” stuur ik naar jou,
“Want het enige wat voor mij telt is dat ik van je hou!”
Opnieuw voel ik mijn telefoon trillen,
“Helaas is het niet meer zo dat we allebei hetzelfde willen.”
Ik barst in tranen uit en weet niet wat ik moet doen,
Denk aan onze allerlaatste zoen.
De allerlaatste, er zal er nooit meer een komen,
Het enige wat ik nu nog kan doen is erover dromen.
Dan word ik kwaad, hartstikke boos,
Op jou, de manier van dumpen die jij koos.
Een SMS die mij vertelt wat jij voelt,
Een SMS die mij vertelt wat jij bedoelt.
Je bent te laf om het me recht in mijn gezicht te vertellen,
Je durft me zelfs niet meer even te bellen.
Mijn gevoel van verdriet verdwijnt,
En een kleine glimlach verschijnt.
Ik denk bij mezelf: “Ben blij dat je van hem af bent,”
Hij is het helemaal niet waard dat hij jou heeft gekend.”
Dus stuur ik hem de laatste SMS ooit:
“Wat is een SMS eigenlijk toch mooi…”
0 Reacties

Verschillen

8/13/2015

0 Reacties

 
Afgelopen zondag had ik een housewarming van een vriendin die in Tilburg is gaan samenwonen. Interessant gegeven is, dat op zulke spontane middagen de gekste onderwerpen de revue passeren. Negen van de tien keer ontstaan die gekke gesprekken vanuit de meest beleefde vragen: "Hoe was jullie vakantie?" 

Hongarije kwam ter sprake, inclusief die ene rivier: "Hoe heette die nou ook alweer?" "Was het niet de Donau?" "Nee, hij heette anders!" We zijn allemaal meiden uit de zogenaamde 'Generatie Y', dus de smartphones komen uit tasjes, broekzakken en van tafel om op te zoeken welke rivier er door Budapest stroomt. "Ja, het was de Dunaj!" Na enig onderzoek blijkt de rivier diverse namen te hebben: in het Roemeens noem je 'm de Dunarea, de Tsjechen zul je Dunaj horen zeggen en in het Servisch-Kroatisch heet hij toch echt de Dunav. Ofwel: de Donau. 

Je buurman, tante, vriend of grootste vijand: allemaal zijn we heel verschillend en dat is maar goed ook. Als bijvoorbeeld iedereen op mij leek, konden de coffeeshops hun deuren sluiten en was ieder hardcorefeest gedoemd te mislukken. Ik kan enorm van die verschillen genieten, maar af en toe verbazen ze me ook wel eens. Of maken ze me zelfs heel kwaad. 

Neem bovenstaand voorbeeld: de Donau wordt alleen al door de bewoners van omringende landen anders genoemd. In de regio waar ik vandaan kom wordt 'koude handen' in een straal van 10 kilometer op wel 5  verschillende manieren uitgesproken, van kaoje heng tot kalde hand en kaaje heng. Toen de Olympische Spelen plaatsvonden in Peking, heeft het even geduurd voordat ik besefte dat Beijing toch echt op precies dezelfde plek lag als Peking. Je kunt het wijten aan mijn haarkleur, maar ik weet zeker dat meer mensen zich hierover verbazen. Mijn naam is toch gewoon Imke Jacobs? Of ik nu in China op vakantie ga of (misschien ooit) op zakenreis moet naar Amerika, mensen zullen me echt niet ineens aanspreken met Jean Doe - tenzij mijn paspoort gestolen wordt en er door forensisch onderzoekers een grootschalige zoektocht op touw gezet moet worden om mijn identiteit te kunnen achterhalen. 

Als we het gaan hebben over verschillen in geloof, transformeert die verbazing in opwinding. Negatieve opwinding. Ik kwam net een quote tegen van Loesje, die in een paar woorden samenvat wat ik bedoel. Denk er ook maar eens over na op een vrij momentje in de zon... 

Foto
0 Reacties

Muisstil

5/30/2015

0 Reacties

 
Muisstil. Wie heeft dat bedacht? Logisch is het niet, toch?

Na een lange dag besluit ik wat vroeger dan anders mijn bed in te kruipen. Ik scroll nog even door mijn Facebookpagina heen, lach om de laatste posts van Jochem Myjer en Fred van Leer op Instagram en lees mijn laatst ontvangen mails van 10 minuten geleden. Sorry jongens, morgen onderneem ik weer actie. Nu is het toch echt bedtijd voor mij! Ik besluit dat deze dinsdag lang genoeg geduurd heeft. Ik doe het licht uit en kijk naar de binnenglippende lichtstralen, die een interessant schouwspel vormen op de muur. In mijn hoofd vermengen de lichtstralen zich, ontstaan er nieuwe vormen en heel langzaam doezel ik weg. Althans..

Op het moment dat ik voor de poort van dromenland sta, word ik opgeschrikt door een vreselijk irritant geluid. Ken je dat knisperende, tikkende, krassende geluid, dat zich razendsnel van de ene naar de andere plek verplaatst? Ken je dat gevoel van bewustwording, je realiserend dat dit geluid maar één ding kan betekenen? Juist: muizen.

Ik slaap in een hoogslaper. Alsof dat nog niet erg genoeg is (lees: 10 keer die verrekte trap af als je net in bed ligt, omdat je vergeten bent de verwarming een standje lager te zetten, je deur niet op slot zit, je plots een enorm dorstig gevoel op voelt komen enzovoorts), lig je dus met je hoofd vlakbij het plafond. De rillingen lopen over mijn rug als ik concludeer dat ook die muizen dus vlakbij zijn. Ik kijk met een schuin oog naar de plek waar een lamp hoort te hangen. Hoort te hangen, want ook al woon ik hier inmiddels zo'n 4 maanden, budget voor een lamp heb ik nog niet weten te creëren. Heel misschien heeft het er ook mee te maken dat ik enorm kieskeurig ben en tot nu toe geen enkele lamp dat budget waard is geweest, maar dat terzijde. Er hangt dus geen lamp. Er is dus wel een gat.

Ik zie dat ogenschijnlijk schattige, kleine muisje zijn dagelijkse rondje hardlopen boven op mijn plafond. "Vandaag eens een afwijkende route proberen?" Met een rotvaart sprint het muisje richting gat, vliegt het uit de bocht en belandt het - hoe kan het ook anders - op mijn hoogslaper. Aaaah!

Alsof het enig effect zou kunnen hebben, trek ik mijn deken nog iets hoger op. Alleen mijn ogen en een aantal eigenwijze haarsprietjes komen erbovenuit. Ik wacht het moment af, maar uiteraard gebeurt er niets. Met gespitste oren blijf ik luisteren, maar nee, geen knisperend, tikkend en krassend geluid meer boven me. Ik draai me om, sluit mijn ogen en focus me op het geluid in mijn kamer. Het blijft muisstil.
0 Reacties
<<Vorige

    Archives

    April 2017
    Maart 2017
    September 2016
    Februari 2016
    November 2015
    Augustus 2015
    Mei 2015
    April 2015
    Maart 2015
    December 2014
    Juli 2014
    December 2013
    Juni 2013
    September 2012
    Juli 2012
    Maart 2011

    Categories

    Alles

    RSS-feed

Aangestuurd door Maak uw eigen unieke website met aanpasbare sjablonen.